۱۳۹۰ دی ۲۰, سه‌شنبه


وقتی  که کارد به استخوان نظام میرسد
حسین علایی از فرماندهان سابق سپاه پاسداران در یادداشتی٬ به طور تلویحی رفتار علی خامنه‌ای پس از انتخابات ۸۸ را با رفتار محمدرضا پهلوی پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ مقایسه کرد.
آقای علایی در یادداشت خود که به مناسبت سالگرد «قیام ۱۹ دی» سال ۱۳۵۶ در روزنامه اطلاعات منتشر شده٬ پرسش‌هایی از زبان شاه سابق ایران مطرح کرده که کنایه‌های فراوانی در این پرسش‌ها دیده می‌شود.
وی نوشته است پیش از انتشار مقاله «ارتجاع سرخ و سیاه علیه آیت‌الله خمینی» و حوادث پس از آن «مردم مستقیما شاه را خطاب مخالفت‌های خود قرار نمی‌دادند
به نوشته این سردار سپاه «تداوم رفتارهای خشن حکومت و سرکوب شدید اعتراضات {از سوی شاه} باعث شد که مردم لبه تیز مخالفت‌های خود را متوجه شخص شاه بکنند
علایی نوشته بعد از حوادث دی ماه سال ۱۳۵۶ بود که «نامه نگاری‌ها به شاه شروع شد و او به حق عامل همه نابسامانی‌های کشور اعلام شد. این روند ادامه یافت تا آنکه مردم» اراده کردند «از حکومت یک شخص به صورت مادام‌العمر جلوگیری کنند
این فرمانده سابق سپاه در ادامه یادداشت خود هفت پرسش احتمالی از زبان محمدرضا شاه پس از سقوط نظام پهلوی مطرح کرده و افزوده این پرسش‌ها «می‌تواند برای سایرین تجربه‌ای مهم و عبرت‌آموز باشد
در یکی از این پرسش‌های فرضی٬ علایی از زبان شاه سابق ایران نوشته است: «اگر به مردم معترض اجازه راهپیمایی مسالمت‌آمیز را می‌دادم و آن‌ها را متهم به اردو کشی و زورآزمایی خیابانی نمی‌کردم، مسئله خاتمه نمی‌یافت؟»
«اگر به مأمورین دستور می‌دادم که به تظاهرکنندگان تیراندازی نکنند و هوشمندانه و با تدبیر آن‌ها را آرام کنند، نتیجه بهتری نمی‌گرفتم؟» دیگر پرسش فرضی این فرمانده سپاه از زبان شاه است.
آقای علایی پنجمین پرسش احتمالی شاه سابق ایران را این‌گونه مطرح کرده است: «آیا اگر به جای حصر کردن بعضی از بزرگان در خانه‌هایشان و تبعید تعدادی دیگر به سایر شهرهای دوردست و زندانی کردن فعالین سیاسی، باب گفتگو و مراوده با آن‌ها را باز می‌کردم کار به فرار من از کشور می‌انجامید؟»
در ششمین پرسش این یادداشت آمده است: «اگر به جای اتهام زدن به مردم که خارجی‌ها عامل تحریک شما هستند به شعور جمعی آن‌ها توهین نمی‌کردم حالا خودم مجبور بودم به خارجی‌ها پناه ببرم؟»
«آیا اگر به جای متهم کردن مخالفین خودم به اقدام علیه امنیت کشور، وجود مخالف را می‌پذیرفتم و حتی آن را قانونی تلقی می‌کردم و برای آن‌ها حق قائل بودم نمی‌توانستم بیشتر برمسند قدرت باقی بمانم؟» هقتمین و آخرین پرسشی است که در یادداشت این فرمانده سابق سپاه دیده می‌شود.
حسین علایی در پایان یادداشت خود آورده است: «دیکتاتور‌ها برای خود حق ابدی حاکم بودن بر مردم قائل هستند و در زمانی که در کاخ سلطنت با همراهان متملق و چاپلوس احاطه شده‌اند فرصت طرح این سوالات را ندارند
َاین فرمانده سابق سپاه٬ یادداشت خود را با عبارت معنادار «فاعتبروا یا اولی الابصار» به پایان برده است.
روزنامه جمهوری اسلامی نیز روز دوشنبه (۱۹ دی) با انتشار یادداشتی به سرنوشت حسنی مبارک٬ رئیس جمهور سابق مصر اشاره کرده و نوشته است: «دیکتاتور‌ها از آنچه بر سر فرعون‌ها می‌آید پند بگیرند.»

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درباره من

در دموکراسی، پیش فرضهایی مانند لزوم، احزاب سیاسی ،انتخابات و سازه هایی،که بدلیل قدرت زا بودن به زورمحوران امکان میدهد تا مصالح ملت و کشور خود را فدای منافع خود بنمایند با اهداف دموکراسی در تضاد هستند. توضیح این تابوها و راه برون رفت از بن بستهای موجود در دستور کار این وبلاگ است