دعوت شورای هماهنگی راه
سبز اميد
تجمعات ۱۱اسفند در اماکن عمومی و حصر خانگی همگانی در ۱۲ اسفند
به‌نام خداوند بخشنده مهربان
مردم شريف و آگاه ايران
پيش از هر سخنی، لازم است بار ديگر از حضور آگاهانه همراهان شجاع و متعهد جنبش سبز در سراسر ايران به مناسبت اولين سالگرد ۲۵ بهمن سپاسگزاری کنيم. اين حضور نشان داد که به رغم تلاش اقتدارگرايان برای حاکميت جو ارعاب، و با وجود دشواری های زندگی روزمره، احساس مسئوليت نسبت به آينده اين مرز و بوم در ايرانيان زنده و شعله اميد به تغيير روندهای اداره کشور برای دستيابی به فردايی بهتر در دل يکايک ما پاينده است. لشگرکشی نيروهای امنيتی، لباس شخصی، انتظامی و نيروهای ويژه به خيابان ها و دستگيری های فله ای در خيابان ها، رسواگر دروغ گويی های حاکمان شد: معلوم شد جنبش سبز همچنان سرزنده و پويا، و حکومت از ناهمدلی خيل عظيم معترضان آگاه و هراسناک است. و نيز معلوم شد که همراهی اقتدارگرايان با جنبش های آزاديخواهانه مردم منطقه دروغ بزرگی بيش نيست و آزادی اعتراض برای همه خوب است بجز مردم ايران.
اينک در آستانه برگزاری انتخابات نمايشی نهمين دوره مجلس شورای اسلامی توسط کسانی هستيم که کارنامه شان مملو از بی اعتقادی به «جمهوريت» و بی اعتنايی به «اسلاميت» نظامی دارد که در ابتدای شکل گيری، عزم آن کرده بود که برپايی جمهوری اسلامی، زمينه را برای حاکميت ارزش های والای اخلاقی در عرصه های زتدگی فردی و اجتماعی ايرانيان هموار سازد، و اينک در گرداب بی اخلاقی حکمرانانش گرفتار گشته است. امروز کسانی مردم را به شرکت در انتخابات می کنند که ذره ای برای رأی مردم ارزش قائل نيستند و در پی آنند تا در اولين فرصت، بقايای نشانه های جمهوريت و مردم سالاری را نيز بزدايند و با خاطری آسوده، انتصابی شدن همه مناصب را اعلام کنند.
اين روزها مردم از خود می پرسند مگر مجلس کنونی چه تغييری در زندگی شان بوجود آورده که حالا با شور و شوق در انتخابات مجلس آينده شرکت کنند؟ برای چه بايد در انتخاب مجلسی که قوانين مصوبه آن مورد بی اعتنايی مجريان قانون و حتی گاه خود قانونگذاران قرار می گيرد، و نقش نظارتی اش بر دستگاه های اجرايی کشور با يک تماس تلفنی از مراکز قدرت تعطيل می شود، مشارکت کنند؟
دستگاه های تبليغاتی اقتدارگرايان سعی می کنند با انتقال نقطه ثقل مشکلات کشور از داخل به خارج، احساسات ميهن دوستانه ايرانيان را برانگيزند تا از اين راه، بر نابسامانی های عديده اقتصادی، اجتماعی و سياسی که مسبب آن هستند سرپوش گذارند و از پاسخگويی به مردم فرار کنند. گردانندگان نمايش انتخاباتی می خواهند اين بار هم از حربه های تبليغاتی نخ نمايشان استفاده کنند و با تبليغات گسترده در باره خطراتی که کشور را تهديد می کند، بحران سازی و بحران نمايی کنند و از مردم بخواهند برای مقابله با آن بحران ها به پای صندوق های رأی بيايند.شگفتا که کسانی که انقلاب را از محتوا واصالت آن تهی کرده‌اند امروز برای ترغيب شرکت مردم در انتخابات به انقلاب و چهره های بارز آن متوسل می شوند! شرکت در انتخاباتی نمايشی که باعث ترغيب حاکميت استبداد به ادامه سياست‌های ضد ملی و ضد مردمی منجر و به تثبيت استبداد بينجامد، در واقع نه تنها وظيفه‌ای انقلابی نيست بلکه مغاير با آرمان‌های ملت در انقلاب اسلامی سال ۵۷ است.
حال و در پی استقبال گسترده ای که از دعوت برای عدم شرکت در انتخابات شده، می خواهند عدم شرکت را خلاف اهداف انقلاب، قانون و شرع بنمايانند.
به حکمرانان بايد گفت بجای توسل به ماشين تبليغاتی فرسوده تان و بجای آن که رابطه تان با مردم را يا بر تهديد، يا بر تزوير و يا بر تطميع بنا کنيد، سر تسليم در برابر حقيقت فرود آوريد، به نظر آنان تمکين کنيد و به شعورشان احترام بگذاريد. اين است راه رسيدن به وحدت ملی واقعی و اين است راه حفاظت از منافع ملی ساکنان اين مرز و بوم در مقابل طمع ورزی های قدرت های بيگانه. مردم ما در مقابل تهديدهای خارجی از کيان ميهن خود، و نه از شما، دفاع خواهند کرد. مگر نمی بينيد که در ميان صفوف منتقدانتان، حماسه آفرينان ديروز جبهه های نبرد و خانواده های شهيدان سرافراز جنگ تحميلی چه پر شمارند؟
به دولتمردان بايد گفت آنچه فراموش شده اين است که «جمهوريت» يعنی شرکت انتخابات برای شهروندان يک «حق» است و تمکين به نتايج آن برای دولتمردان يک «تکليف». رأی دادن حقی است که مردم اگر بخواهند می توانند از آن برای تداوم يا تغيير روندهای جاری در ادارة کشور استفاده کنند و اگر هم بخواهند با عدم شرکت در آن، نارضايتی شان از شيوه حکمرانی حکومتشان را اعلام کنند. جمهوريت يعنی نظارت بر اعمال حکومت از آن مردم است که از طريق رسانه های آزاد، مجلس آزاد، احزاب آزاد و تجمعات مسالمت آميز آزاد انجام می گيرد. حال که همه اين آزادی ها را ناديده گرفته ايد، از انتخاباتی که عاری از شرايط برگزاری عادلانه و منصفانه است چه انتظاری می توان داشت؟
به وعاظ السلاطين بايد گفت که شرکت نکردن در انتخابات مغاير با شرع نيست. شارع مقدس انسان را آزاد آفريده و پاسداشت آزادی او را چنان ارج و مقامی داده که از او خواسته جز در برابر حق و حقيقت سر تعظيم فرور نياورد. تفسيری از دينداری که انتخابگری آزادانه و آگاهانه را از انسان سلب کند، از دين جز کالبدی بی روح باقی نمی گذارد. شريعت بازيچه دست قدرتمندان نيست تا هر چه بر خلاف نيل و اهداف خويش ديدند را غيرشرعی بنامند.
به فرماندهان دستگاه سرکوب بايد گفت مگر شما با سرکوب مردم معترضی که تنها و تنها به دنبال رأی گم شده و مصادره شده شان بودند، شهادت ده ها تن از جوانانی که هر يک سرمايه ای برای آينده اين کشور بودند، دستگيری صدها نفر که جز پاسداشت از جمهوريت نظام دغدغه ای نداشتند، حبس خانگی چهره های تابناک دوران مبارزه و جنگ تحميلی، سانسور مطبوعات و تعطيلی احزاب سياسی نمی خواستيد سکوت گورستانی بر کشور حاکم شود؟ اينک مردم می خواهند نتايج اين سکوت گورستانی را به نمايش بگذارند. در گورستان، کسی جشن نمی گيرد، حتی برای دلخوشی شما ! اگر می خواهيد به قول خودتان تنور انتخابات را گرم کنيد، مانند انتخابات سال ۸۸ ارقام را دستکاری کنيد، به صدا و سيمای غيرملی سفارش بدهيد از همين حالا گزارش های تفصيلی از استان های مختلف تهيه کند و صف های انتظار را طولانی تر از هميشه نشان دهد، فردای روز رأی گيری ميزان مشارکت را بی سابقه توصيف کنيد و برای يکديگر پيام های تبريک ارسال کنيد، اما گناه اين مردم چيست که نمی خواهند هيزم آن تنور باشند؟
و به همراهان جنبش سبز بايد خاطر نشان کرد که مبارزه مدنی، به شکل های مختلف صورت می گيرد. گاه به خيابان می آييم و بدون توسل به خشونت، حضور اعتراض آميزمان را نشان می دهيم، و گاه در خانه می مانيم و نارضايتی مان را با نيامدن به پای صندوق های رأی به رخ می کشيم. به همراهان خود و مردم يادآوری کنيد که امروزه قدرت واقعی در دست آنهاست و غيرقابل پيش بينی بودن کنش های اجتماعی آنها، خواب راحت از اقتدارگرايان سرکوبگر ربوده است. کدام جنبش اجتماعی و مدنی در جهان سراغ داريد که پيش از هرکجای ديگر، زندان ها را تسخير کرده باشد و آزادگان سرافراز دربند اينگونه با شهامت و بی اعتنا به رعب و وحشتی که سرکوبگران سعی در القای آن دارند بر عليه خودکامگی غريو آزادی سر می دهند؟
خلاقيت و پيگيری و حضور فعال کوشندگان آزادی‌خواه و دموکراسی‌طلب سبز در روزهای مانده تا ۱۲ اسفند، افزون بر آگاهی بخشی در مورد انتخابات دروغين آتی، و تبيين مواضع حق‌طلبانه و مشروع جنبش سبز، موجب گسترش و تداوم و تعميق اين جنبش اعتراضی و مدنی خواهد شد. ابتکار و همفکری ياران جنبش سبز در شبکه‌های اجتماعی حقيقی و مجازی، همراه با اميد, پايداری, شجاعت مدنی و پيگيری مستدام مطالبات قانونی و خواست‌های انسانی ، مددرسان تغيير سازنده در اوضاع نابسامان قعلی و خروج کشور از وضع بحرانی کنونی خواهد بود.
لذا از همگان دعوت می کنيم با برنامه ريزی قبلی، در روز پنجشنبه ۱۱ اسفند، بيرون از خانه با حضور گسترده و پر شور در اماکن عمومی(مراکز خريد ، ميادين ، پارک ها و…) به‌ويژه در فاصله ۴ تا ۶ بعد از ظهر، برای آگاهی دادن به دوستان در مورد انتخابات نمايشی، و در روز ۱۲ اسفند به نشانه همبستگی با رهبران زندانی جنبش سبز، يک روز را همراه خانواده در حبس خانگی بمانند و اين بار اعتراض خود را اينگونه به نمايش بگذارند.
راه سبز اميد تا آخر سبز می ماند و اميدش را برای بهروزی مردم اين سرزمين از دست نمی دهد.
شورای هماهنگی راه سبز اميد
مردم شريف و آگاه ايران
پيش از هر سخنی، لازم است بار ديگر از حضور آگاهانه همراهان شجاع و متعهد جنبش سبز در سراسر ايران به مناسبت اولين سالگرد ۲۵ بهمن سپاسگزاری کنيم. اين حضور نشان داد که به رغم تلاش اقتدارگرايان برای حاکميت جو ارعاب، و با وجود دشواری های زندگی روزمره، احساس مسئوليت نسبت به آينده اين مرز و بوم در ايرانيان زنده و شعله اميد به تغيير روندهای اداره کشور برای دستيابی به فردايی بهتر در دل يکايک ما پاينده است. لشگرکشی نيروهای امنيتی، لباس شخصی، انتظامی و نيروهای ويژه به خيابان ها و دستگيری های فله ای در خيابان ها، رسواگر دروغ گويی های حاکمان شد: معلوم شد جنبش سبز همچنان سرزنده و پويا، و حکومت از ناهمدلی خيل عظيم معترضان آگاه و هراسناک است. و نيز معلوم شد که همراهی اقتدارگرايان با جنبش های آزاديخواهانه مردم منطقه دروغ بزرگی بيش نيست و آزادی اعتراض برای همه خوب است بجز مردم ايران.
اينک در آستانه برگزاری انتخابات نمايشی نهمين دوره مجلس شورای اسلامی توسط کسانی هستيم که کارنامه شان مملو از بی اعتقادی به «جمهوريت» و بی اعتنايی به «اسلاميت» نظامی دارد که در ابتدای شکل گيری، عزم آن کرده بود که برپايی جمهوری اسلامی، زمينه را برای حاکميت ارزش های والای اخلاقی در عرصه های زتدگی فردی و اجتماعی ايرانيان هموار سازد، و اينک در گرداب بی اخلاقی حکمرانانش گرفتار گشته است. امروز کسانی مردم را به شرکت در انتخابات می کنند که ذره ای برای رأی مردم ارزش قائل نيستند و در پی آنند تا در اولين فرصت، بقايای نشانه های جمهوريت و مردم سالاری را نيز بزدايند و با خاطری آسوده، انتصابی شدن همه مناصب را اعلام کنند.
اين روزها مردم از خود می پرسند مگر مجلس کنونی چه تغييری در زندگی شان بوجود آورده که حالا با شور و شوق در انتخابات مجلس آينده شرکت کنند؟ برای چه بايد در انتخاب مجلسی که قوانين مصوبه آن مورد بی اعتنايی مجريان قانون و حتی گاه خود قانونگذاران قرار می گيرد، و نقش نظارتی اش بر دستگاه های اجرايی کشور با يک تماس تلفنی از مراکز قدرت تعطيل می شود، مشارکت کنند؟
دستگاه های تبليغاتی اقتدارگرايان سعی می کنند با انتقال نقطه ثقل مشکلات کشور از داخل به خارج، احساسات ميهن دوستانه ايرانيان را برانگيزند تا از اين راه، بر نابسامانی های عديده اقتصادی، اجتماعی و سياسی که مسبب آن هستند سرپوش گذارند و از پاسخگويی به مردم فرار کنند. گردانندگان نمايش انتخاباتی می خواهند اين بار هم از حربه های تبليغاتی نخ نمايشان استفاده کنند و با تبليغات گسترده در باره خطراتی که کشور را تهديد می کند، بحران سازی و بحران نمايی کنند و از مردم بخواهند برای مقابله با آن بحران ها به پای صندوق های رأی بيايند.شگفتا که کسانی که انقلاب را از محتوا واصالت آن تهی کرده‌اند امروز برای ترغيب شرکت مردم در انتخابات به انقلاب و چهره های بارز آن متوسل می شوند! شرکت در انتخاباتی نمايشی که باعث ترغيب حاکميت استبداد به ادامه سياست‌های ضد ملی و ضد مردمی منجر و به تثبيت استبداد بينجامد، در واقع نه تنها وظيفه‌ای انقلابی نيست بلکه مغاير با آرمان‌های ملت در انقلاب اسلامی سال ۵۷ است.
حال و در پی استقبال گسترده ای که از دعوت برای عدم شرکت در انتخابات شده، می خواهند عدم شرکت را خلاف اهداف انقلاب، قانون و شرع بنمايانند.
به حکمرانان بايد گفت بجای توسل به ماشين تبليغاتی فرسوده تان و بجای آن که رابطه تان با مردم را يا بر تهديد، يا بر تزوير و يا بر تطميع بنا کنيد، سر تسليم در برابر حقيقت فرود آوريد، به نظر آنان تمکين کنيد و به شعورشان احترام بگذاريد. اين است راه رسيدن به وحدت ملی واقعی و اين است راه حفاظت از منافع ملی ساکنان اين مرز و بوم در مقابل طمع ورزی های قدرت های بيگانه. مردم ما در مقابل تهديدهای خارجی از کيان ميهن خود، و نه از شما، دفاع خواهند کرد. مگر نمی بينيد که در ميان صفوف منتقدانتان، حماسه آفرينان ديروز جبهه های نبرد و خانواده های شهيدان سرافراز جنگ تحميلی چه پر شمارند؟
به دولتمردان بايد گفت آنچه فراموش شده اين است که «جمهوريت» يعنی شرکت انتخابات برای شهروندان يک «حق» است و تمکين به نتايج آن برای دولتمردان يک «تکليف». رأی دادن حقی است که مردم اگر بخواهند می توانند از آن برای تداوم يا تغيير روندهای جاری در ادارة کشور استفاده کنند و اگر هم بخواهند با عدم شرکت در آن، نارضايتی شان از شيوه حکمرانی حکومتشان را اعلام کنند. جمهوريت يعنی نظارت بر اعمال حکومت از آن مردم است که از طريق رسانه های آزاد، مجلس آزاد، احزاب آزاد و تجمعات مسالمت آميز آزاد انجام می گيرد. حال که همه اين آزادی ها را ناديده گرفته ايد، از انتخاباتی که عاری از شرايط برگزاری عادلانه و منصفانه است چه انتظاری می توان داشت؟
به وعاظ السلاطين بايد گفت که شرکت نکردن در انتخابات مغاير با شرع نيست. شارع مقدس انسان را آزاد آفريده و پاسداشت آزادی او را چنان ارج و مقامی داده که از او خواسته جز در برابر حق و حقيقت سر تعظيم فرور نياورد. تفسيری از دينداری که انتخابگری آزادانه و آگاهانه را از انسان سلب کند، از دين جز کالبدی بی روح باقی نمی گذارد. شريعت بازيچه دست قدرتمندان نيست تا هر چه بر خلاف نيل و اهداف خويش ديدند را غيرشرعی بنامند.
به فرماندهان دستگاه سرکوب بايد گفت مگر شما با سرکوب مردم معترضی که تنها و تنها به دنبال رأی گم شده و مصادره شده شان بودند، شهادت ده ها تن از جوانانی که هر يک سرمايه ای برای آينده اين کشور بودند، دستگيری صدها نفر که جز پاسداشت از جمهوريت نظام دغدغه ای نداشتند، حبس خانگی چهره های تابناک دوران مبارزه و جنگ تحميلی، سانسور مطبوعات و تعطيلی احزاب سياسی نمی خواستيد سکوت گورستانی بر کشور حاکم شود؟ اينک مردم می خواهند نتايج اين سکوت گورستانی را به نمايش بگذارند. در گورستان، کسی جشن نمی گيرد، حتی برای دلخوشی شما ! اگر می خواهيد به قول خودتان تنور انتخابات را گرم کنيد، مانند انتخابات سال ۸۸ ارقام را دستکاری کنيد، به صدا و سيمای غيرملی سفارش بدهيد از همين حالا گزارش های تفصيلی از استان های مختلف تهيه کند و صف های انتظار را طولانی تر از هميشه نشان دهد، فردای روز رأی گيری ميزان مشارکت را بی سابقه توصيف کنيد و برای يکديگر پيام های تبريک ارسال کنيد، اما گناه اين مردم چيست که نمی خواهند هيزم آن تنور باشند؟
و به همراهان جنبش سبز بايد خاطر نشان کرد که مبارزه مدنی، به شکل های مختلف صورت می گيرد. گاه به خيابان می آييم و بدون توسل به خشونت، حضور اعتراض آميزمان را نشان می دهيم، و گاه در خانه می مانيم و نارضايتی مان را با نيامدن به پای صندوق های رأی به رخ می کشيم. به همراهان خود و مردم يادآوری کنيد که امروزه قدرت واقعی در دست آنهاست و غيرقابل پيش بينی بودن کنش های اجتماعی آنها، خواب راحت از اقتدارگرايان سرکوبگر ربوده است. کدام جنبش اجتماعی و مدنی در جهان سراغ داريد که پيش از هرکجای ديگر، زندان ها را تسخير کرده باشد و آزادگان سرافراز دربند اينگونه با شهامت و بی اعتنا به رعب و وحشتی که سرکوبگران سعی در القای آن دارند بر عليه خودکامگی غريو آزادی سر می دهند؟
خلاقيت و پيگيری و حضور فعال کوشندگان آزادی‌خواه و دموکراسی‌طلب سبز در روزهای مانده تا ۱۲ اسفند، افزون بر آگاهی بخشی در مورد انتخابات دروغين آتی، و تبيين مواضع حق‌طلبانه و مشروع جنبش سبز، موجب گسترش و تداوم و تعميق اين جنبش اعتراضی و مدنی خواهد شد. ابتکار و همفکری ياران جنبش سبز در شبکه‌های اجتماعی حقيقی و مجازی، همراه با اميد, پايداری, شجاعت مدنی و پيگيری مستدام مطالبات قانونی و خواست‌های انسانی ، مددرسان تغيير سازنده در اوضاع نابسامان قعلی و خروج کشور از وضع بحرانی کنونی خواهد بود.
لذا از همگان دعوت می کنيم با برنامه ريزی قبلی، در روز پنجشنبه ۱۱ اسفند، بيرون از خانه با حضور گسترده و پر شور در اماکن عمومی(مراکز خريد ، ميادين ، پارک ها و…) به‌ويژه در فاصله ۴ تا ۶ بعد از ظهر، برای آگاهی دادن به دوستان در مورد انتخابات نمايشی، و در روز ۱۲ اسفند به نشانه همبستگی با رهبران زندانی جنبش سبز، يک روز را همراه خانواده در حبس خانگی بمانند و اين بار اعتراض خود را اينگونه به نمايش بگذارند.
راه سبز اميد تا آخر سبز می ماند و اميدش را برای بهروزی مردم اين سرزمين از دست نمی دهد.
شورای هماهنگی راه سبز اميد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر