جمهوری اسلامی
در بن بست اتمی گرفتار آمده
گزینش و ترجمه رضا نافعی
|
وزرای خارجه اتحادیه اروپا روز دوشنبه توافق کردند که از اول
ژوئیه 2012 واردات نفت و کالاهای نفتی (پتروشیمی) از ایران را
متوقف کنند. سرمایه گذاری در صنعت نفت ایران نیز در آینده مجاز
نیست. افزون بر این، فروش قطعاتی که برای صنعت نفت ضروری هستند
نیز ممنوع است. ممنوعیت داد و ستد های مالی نیز تشدید شد، بخش
عمده ای از ثروت بانک مرکزی در بانک های اروپا نیز باید مسدود
گردد. وزارت دارائی آمریکا بانک تجارت را نیز در فهرست سیاه
قرار داد.
با این تحریم ها، ایران باید مجبور به تمکین گردد و دست از
برنامه اتمی خود بردارد. اینک یک سال است که مذاکرات میان
ایران و کشورهای آمریکا، انگلستان، فرانسه، آلمان روسیه و چین
متوقف شده است. سعید جلیلی دبیرشورای امنیت ملی و سرپرست هیئت
مذاکرات اتمی، این مذاکرات را مشروط به آن ساخت که حق ایران
برای غنی سازی اورانیوم برسمیت شناخته شود.
در حدود 20 در صد از نفت ایران به اروپا صادر می شود اما دو
سوم نفت ایران به کشورهای شرق و جنوب آسیا، مانند چین، ژاپن و
هند و کره جنوبی صادر می شود که نیازمند مواد خام هستند. این
کشورها برغم فشار آمریکا و اروپا تا کنون حاضر نشده اند به صف
تحریم کنندگان بپیوندند.
بنظر می رسد ترکیه نیز می خواهد بجای پیوستن به تحریم از
موقعیت کنونی بسود خود استفاده کند. اینک ترکیه یک سوم نیاز
نفتی خود را از ایران تامین می کند و با توجه به تحریم مبادلات
بانکی با بانک مرکزی ایران نقش بانک های ترکیه برای داد و ستد
با ایران افزایش خواهد یافت.
تحریم خرید نفت ایران از سوی اتحادیه اروپا نیز با قاطعیت
دنبال نمی شود، زیرا کشورهای بحران زده جنوب اروپا باید در پی
یافتن فروشنده تازه باشند. مثلا یونان 20 در صد از نیاز نفتی
خود را از ایران تامین می کند، اسپانیا و ایتالیا نیز همین
طور. از این رو یونان تقاضا کرده است تا اول اکتبر به آن کشور
مهلت داده شود.
تردیدی نیست که اقتصاد ایران هم اکنون نیز در اثر تحریم ها زیر
فشار است. بیکاری و تورم در ماههای اخیر افزایش یافته است.
ریال ، پول ایران،40 درصد از ارزش خود را از دست داده است. این محدویت ها در درجه اول به
طبقه متوسط ایران فشار می آورد و آن که از سیاست تحریم ها
سود می برد رژیم ایران است.
تحریم ها موسسات ایرانی را مجبور می کند که از راه های غیر
قانونی به مبادلات خود ادامه دهند. کالاهای ممنوعه یا از طریق
قاچاق از خلیج فارس و یا از طریق شبه موسسات مجاز از غرب
خریداری می شوند. در اکثر این خرید و فروش ها یا سپاه
پاسداران خود دخالت مستقیم دارد یا شرکت های وابسته به آن.
کالاهای قاچاق با دادن رشوه به سپاه وارد کشور می شوند و
بازار سیاه کالاها و هم چنین بازرا ارزهای غربی بطور کلی در
کنترل سپاه است که ستون فقرات اقتصاد رژیم است .
دولت ایران دیر زمانی است که برنامه اتمی را تبدیل به افتخار
ملی کرده است. احمدی نژاد و آیت الله خامنه ای در این مورد
چنان با غرب در افتاده اند که حتی کوچکترین تعدیل نیز به معنی
تسلیم خواهد بود.راه حلی که
در عین حال با حفظ آبروی رژیم همراه باشد وجود ندارد. بویژه در
مورد احمدی نژاد که در ایران لطمات سختی به حیثیت او وارد
آمده و فاقد توانی است که بتواند مصالحه ای را به کرسی
بنشاند. از جمله به همین دلیل بود که تهران در هفته ها گذشته
تهدید کرد که اگر تحریم ها تشدید شود دست به بستن تنگه هرمز
خواهد زد.
بنا بر این تحریم های اخیر هم تغییری را در برنامه اتمی در
پی نخواهد داشت. فقط پس از انتخاب رئیس جمهور بعدی است که غرب
می تواند امید به تغییر خط مشی داشته باشد. بی آن که در
انتظارش باشد.
منبع پیک نت 5 بهمن |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر