الف – صیاد
تحشیه‌ای بر منشور جنبش سبز
منشور جنبش سبز حاصل مبارزه آگاهانه و شرافتمندانه نسل حاضر برای دست یابی به جایگاه شایسته خود در جهان و ایفای نقش بایسته‌اش در روند مبارزات تاریخی درتثبیت استقلال و آزادیست. باز خوانی بند ج از ویراست 2 این منشور به قصد آگاهی از راهکارهای اجرائی که موضوع این بند است، همچنان صبغۀ امید را پر رنگ تر از طرح و اجرای برنامه‌ها می‌یابد، جنبش سبز با تکرار انتقادات نسبت به اوضاع سیاسی کشور و نقد تباهکاری سردمداران و گروههای دست اندر کار و مشکلات درونی حاکمیّت، با پدیده روزمرّگی انتظار و امید به فروپاشی حکومت، و اکتفا به نقّ و نقد روبروست و از پرداختن به برنامه اجرائی و در افکندن طرحی عمل گرایانه برای رسیدن به مقصود در ظرف زمانی ملموس تا حدودی باز مانده است.
دو مسئله اساسی پیش روی جنبش سبز است. نخست اینکه چگونه با وضعیّت سیاسی حاکم بر کشور بطور عملی مقابله نمایند و دوّم آنکه جنبش بعد از دفع فتنۀ حاکمیت، در نقطه عزیمت برای سامان دهی امور، چه برنامه مدوّنی را در دست اجرا خواهند داشت؟.
تجربه موفق مشارکت معترضانه در انتخابات 86 و بیانیه های مربوطه، در این مورد و نیز حوادث بعد از تعیین رئیس جمهور 88 میگویند که تحریم انتخابات از سوی معترضین سیاسی نهایت آرزوی حکومت است تا با دغدغه کمتر نمایش انتخاباتی خود را برگزار کند و به کژ راهۀ خویش ادامه دهد، ولی اگر حاکمیت کنونی به زمان انتخابات برسد، پرکردن صندوقها با آرای باطله از نظر اثبات پس گرفتن بیعت و حتی مهمتر ازآن ؛ ثبت کردن رسمی زوال مشروعیت حکومت بدست خودش، آن را با ریزش بیشتر نیروها و چالشی فزونتر در درون و انزوا در مجامع بین‌المللی روبرو میکند. گر چه وقاحت فضیح دست اندر کاران و اوباش حکومتی در دروغگوئی و صحنه سازی را به هیچ وجه نباید دست کم گرفت ولی ادامه این روشنگری‌ها برای فریب خوردگان احتمالی و بی اثر کردن سیاستهای نیرنگ و دروغ حاکمیت، چراغ راه آینده در گامها و اقدامهای بعدی است .
مسئله دوم و مهمتر، که اثری ماندگار و دائم دارد، چگونگی استقرار حاکمیت ملی بمنظور بر‌‌پائی حکومت مردم بر مردم است، به نحوی که امکان تسلّط اشخاص، احزاب و باند‌های سیاسی بر مقدّرات و سرنوشت آنان در آینده کاملاً منتفی شده باشد. تأمین آزادیها که پشتوانه استقلال ملی است بر اساس کرامت انسانی و مفادّ اعلامیه حقوق بشر ، احتراز از تکرار روشها و تجربه‌های شکست خورده در دموکراسی‌های سنتی، تکیه بر توانمندی‌های فردی وگروهی درقرائت ملی از سیاست، اقتصاد و سایر مسائل اجتماعی میتواند با هدف جلب اطمینان خاطر مخاطبان بیانیه و انسجام هرچه بیشتر طیفهای مختلف در جنبش سبز همراه باشد.
ترسیم خط سیر امور در آینده به نحوی که تمامی آحاد ملت بعنوان عامل تغییر، در زمان مقتضی بایستگی‌های ملی خود را با اطمینان و علاقه دنبال کنند، و کارکنان بخش عمومی بتوانند گماشتگان حکومتی را در اقصی نقاط کشور با خود همراه و یا بی اثر و مهار نمایند، میتواند در ویراست بعدی منشور جنبش سبز به طور مشخص منظور گردد. این منشور ارزشمند با تأمین نظرات اقشار مولد و فرهیخته، و رعایت حقوق تمام قومیت‌ها ، فرهنگها ، صاحبان تمامی ادیان و مرامها، و از همه مهمتر بعنوان هماهنگ کننده حرکت بین طیفهای مختلف مبارزین راه استقلال و آزادی، میتواند در آینده شایستگی عنوان منشور ملی را داشته باشد. در همین زمینه قبلاً طیّ دو مقاله، به محکماتی که بر سر راه حلّ معضلات سیاسی و اجتماعی وجود دارند اشاره و معلوم شد که این احکام در حقیقت دگم‌هائی هستند که عوامل استبداد و وارثین محافظه کارشان در انواع حکومتها فقط برای حفظ وضعیّت و منافع خود در راه دموکراسی ایجاد کرده‌اند و با شکستن و یا باز کردن آن دگمها افق‌های جدیدی در مقابل دیدگاه ما برای حل مشکلات گشوده خواهد شد. گر چه پرداختن به این مسائل مستلزم تشکیک و تأملی بیشتر در دانسته‌ها‌ی پیشین است ولی بنظر میرسد حدّ اقل بعنوان سؤال ارزش آگاه شدن را داشته باشند .
نقش سؤالات یاد شده در این حاشیه نویسی را با مراجعه به دو مقاله فوق با عنوانهای «پرسشهای بنیانی دموکراسی و جنبش سبز» و «دموکراسی در ایران فردا» و نیز سایر مطالبی که در همین زمینه در سایت خبری و تحلیلی امروز منتشر شده اند میتوانید مطالعه فرمائید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر